27 juli  – Rit 21 - Evry - Parijs - slotrit met champagne


Vrouwen op de Champs-Elysées! De snelle moervos wint.
De rekels van de organisatie, even gezwicht. C’est la Course!

De kleine kannibaal klinkt. Tijd om achter de vrouwen aan te gaan.
Vlak en hoog. Ze hebben hun kilometers gereden. 
De laatste rit. Een olijke processie. 
Hey, zie daar, kijk. Een toeschouwer doet een Saganneke.

Op binnenblad. Lekker gekscherend uitrollen.
Knuffelen. Handshakes. Kiekjes nemen. 
Een glimlach van opluchting. 
Rollend doorheen het peloton.

't Zijn allemaal broeders. Poets with rhyme.
Het leed is geleden. De verlossende eindmeet komt eraan.


Fleur De Meyer

26 juli – Rit 20 - Bergerac - Périgueux - individuele tijdrit voor Martin-machines

Wennen doet het nooit, dat rijden
tegen de klok. Na al die uren in de bergen
beslist men alles in een handomdraai.
Tom versus Tony. En Tony tegen de rest
van wat nog ademhaalt.

Met Zippwielen in Truffelland
trekken wij een streep doorheen de Périgord.
Schuurpapier lijnt het zadel af.
AU! en AI! in elke tekstballon van het lijf.

Na de muur volgt nog een muur. So watt!
Er zijn geen grenzen aan de pijn.

Het verdict is klaar. Bardet klampt zich
vast maar haalt het niet. König pakt
de Nederlanders. Péraud op twee!
Valverde verliest een eeuwigheid.

Maar hoe men echt een kloof uitdiept
weet enkel Tony Martin Martelman.
Melkzuurzeer deert hem niet,
stralend in de hotseat van de tijd.

Niet het rijden. Maar het genot
om gereden te hebben!

(is wat daarbij de dichter denkt)


Paul Rigolle

25 juli – 19de rit – Maubourguet - Bergerac 

De Tour sterft aan bijna voorbij zijn. 
Op de wegen naar het afscheid bergen 
de renners alvast al de zon in hun valiezen. 
Weinig valt nog te winnen, alleen te verliezen.

Tegen beter weten in wet een Slagter 
het grote mes. In de Vignerons de Dordogne 
oogsten de tenoren hun twijfels en laten 
tenslotte een Litouwer de vrije loop.   

In Bergerac is geen Cyrano te zien.
Evenmin schrijft Jürgen Roelandts er 
liefdesbrieven onder Greipels naam.

Vandaag lacht Sagan te groen voor een 
komediant, de Litouwer heeft de langste neus.
Bergerac baart één groot misverstand. 


Patrick Cornillie

Beluister het interview over GeelZucht live met Joyce Verdonck en Frank Pollet op Radio 2 Oost-Vlaanderen.

24 juli - Rit 18 - Pau - Hautacam - bergrit

Live-versie - Bibliotheek Sint-Niklaas

Renners zoemen door een zware lucht.
Die geurt naar wat bijen met bloemen doen.

Resa danst Rosas op de Loucrup.
- in Sint-Niklaas klimmen woorden
en danseuse over boekenruggen
op weg naar een gedicht -

Bagnères-de-Bigorre, Beaudéan,
Sainte-Marie de Campan: zeventien kilometer
Tourmallende komt eraan.

Een peloton gaat net zo lang
de berg op tot het breekt.

De bus droomt van hellingen
waar je alleen naar hoeft te kijken.

Aan voorzichtigheid hebben dalers niets.
Ze moeten evenwichtig zijn.
- in Sint-Niklaas kijken dichters
even weg van ravijnen en denken
aan pleisters op houten benen -

Hautacam bijt als zuur in de benen,
voor Kadri geen kusjesdag.

De veldheer is een Italiaan
op roze schoentjes.
Dag kruikjesvolk langs de weg.
Dag liederlijke dichters. Dag Tour. 

Bib. Bib. Hoera. Ik win!


Bert Bevers - Patrick Cornillie - Fleur De Meyer - Paul Rigolle - Frank Pollet

De Vlamingen, klauterend op Peyresourde
en Pla d’Adet: de verzuurde trek op de smoel,
afgepeigerde lijven, benen van lood.
Hoestend en proestend zichzelf naar boven 
slepend, van kop tot teen in het rood. 

Italianen daarentegen, Nederlanders en vooral 
Fransen: op overschot nog, dwars door het gejoel
op weg naar de top, naar eeuwige roem.  
En Charles Trenet die in hun borstkas zingt:
“Boum, quand notre coeur fait boum…”


Patrick Cornillie

Vanmiddag (donderdag 24 juli 2014) vanaf 14 uur zal de voltallige GeelZuchtPloeg tijdens de Tourrit van vandaag aanwezig zijn in de Openbare Bibliotheek van Sint-Niklaas.
Daar en dan kan het publiek de rit over onder andere de Col du Tourmalet volgen, én bijwonen hoe de GeelZuchtPloeg met zijn vijven samen één gedicht schrijft. Ook dat is te bekijken, want het gedicht wordt geschreven met behulp van 5 laptops waarmee de dichters in één en hetzelfde document aan één en hetzelfde  gedicht werken. Dat alles wordt live geprojecteerd, zodat elk woord, elke komma, doorhaling, verbetering op de voet te volgen is.
Allen naar de hal van de Openbare Bibliotheek, Hendrik Heymanplein 3, Sint-Niklaas
En voor wie dorst heeft, is er bevoorrading voorzien.

23 juli - Rit 17 - Saint-Gaudens -Pla d'Adet - stevige bergrit

In de sporen van de kleine van Mere.
Herleven in de herinnering van Bobet en Darrigade.
In het wiel van Zoetemelk. Langsheen het scheermes van Ocaña.
Hoog. Hoger. Hogerop.

Ze zitten mee aan de godentafel. Vandaag.
Geen ambrozijn en mede. Wel snelheid en zweet.
En een Spaanse Armada. De rotsen zijn hun thuis.
Een gedecimeerd peloton. Een handvol ongeduldige vluchters.

En jonge Franse honden. Op zoek naar een das. En een Pool.
Ze schuiven vooruit. Ze klimmen. 
De kleine van Mere rijdt in gedachten voorop.
En danseuse.

Ze gaan. Ze proberen. Ieder voor zich.
Voorbij het dorp van de wolf. Voorbij de eerste col. 
Voorbij gele pruiken. Voorbij de eerste val. 
Dalen. En weer opstaan.

Het wiel is een Ouroboros. 
En een col is een col.


Fleur De Meyer

22 juli - Rit 16 - Carcassonne - Bagnères-de-Luchon - bergrit

Frankrijk is een land van veel maten
en gewichten. Het gebied en de kaart,
mijnheer, en de Alpen zijn de Pyreneeën niet.

De kopgroep blijft vooruit vandaag.
Het zou zomaar ’s kunnen
zeggen de verslaggevers in koor.

Elke Tour steelt het vuur dat in de smidse
van de bergen woont. Alles staat of valt
met de benen die je voorhanden hebt.

Wie op de Port de Balès zijn tong
laat zien bijt zelden van zich af.

Klimmen is voor wie het heeft geleerd
maar dalen is een kunst die niet te leren valt.
Hoor hoe de wind door de helmen giert.

Laat de namen ruisen in het oor.
Scheur door de dorpen, Greg,
zoek naar een adem die bij jou past.

Michael Rogers, de held van de Zoncolan,
schrikt in Luchon niet meer van de uitkomst.
Hij groet en buigt. En kust zijn ring.

Voeckler bijt zijn stuur in twee.



Paul Rigolle

21 juli – Rustdag in Carcassonne

Over de vallei van de Aude zijgt 
een luwte als van ezelinnenadem.

Hier, in de andere kant van juli,
mag hij even uithijgen. Hij weet

dat ze gijzelaars in avonturen zijn, 
complotteurs op jacht naar dagsucces.

Eigenlijk zou hij het liefst een rivier zijn 
nu. Een met een kleine waterval erin. 

 
Bert Bevers 

20 juli – Rit 15 – Tallard - Nîmes - vlakke rit

Het donkert, het is regen
en het windt en grijst en plat

zoals een wateroppervlak
waarop de renners
snelheid maken, vallen
er uitsluitend poëzie 
en rekenfeilen te beleven.

In deze Ronde
krijgen durvers geen gelijk.


Frank Pollet

19 juli – 14de rit – Grenoble - Risoul - een potige bergrit

De reuzen zijn aan zet vandaag.
Gyges, Briareus en Cottus.
‘t is te hopen dat ze niet met rotsen gooien.
Lautaret, Izoard en Risoul.

Gyges
D’erop. En d’erover.
Een eindeloze Lautaret.
Langbenige gletsjers en potige bergen.
Een fors tempo. Stadig trappelend hogerop.
Zwaaiers vereeuwigd op een griezelig hoge plek.

Briareus
D’erop. En d’erover.
De doortastende. De glorieuze Izoard.
Eten. Drinken. Rustig blijven. Temporiseren.
Vaag zien ze nog de sporen van Philippe Thys.
De herinnering van Henri Desgrange. Opnieuw heroverd.

Cottus
D’erop. Da’s genoeg.
De strijd met de laatste reus uit Risoul.
Furieus tempo jagen. Schreeuwers langs de weg.
Een opengescheurd en gepijnigd peloton. Renners kraken. 
Kleurige klimgeiten in zicht. Reuzen door hoogmoed bedwongen.


Fleur De Meyer

18 juli – 13de rit – Saint-Etienne - Chamrousse 

Wat raapt de renner en passant op 
van plaatsnamen als Auberives-sur-Varèze,
La Varizelle, Saint-Hilaire-de-la-Côte, 
Sint-Jean-Bonnefonds en Saint-Chamond, 
van het natuurgebied op de Col de la Croix 
de Montvieux en de beboste valleien die je 
ziet vanop de Col de Palaquit? Zeg het, 
dire, Vincenzo Nibali, daar in de roes 
van kusmeisjes en bloemen in Chamrousse: 

wat kan je nog navertellen van het gejuich 
in Saint-Quentin-sur-Isère, het gejoel in 
Saint-Martin-d’Hère, de filmspoel van handen
en van vlaggen, de uitzinnige toeschouwers 
in Le Sappey-en-Chartreuse? Waar zoek je 
langs die wegen achteraf naar eenzelfde gevoel 
van euforie, de perfectie van je pedaalslag?
En waar vind je nog je eigen adem terug, 
het zweet en het zuur van je ledematen? 

Wielrennen is een daad van achterlaten.


Patrick Cornillie

HET staat in de gazet, dus is het waar...
Nog meer weten? Klik dan ook HIER.

17 juli – Rit 12 – Bourg-en-Bresse – Saint Etienne – vlakke rit

/
De benen zijn warm, vandaag
en wegen hoge graden. We zitten 
in de overgang, wij
beleven een opstoot

van zon en wegen

kronkelen ons voort. En voort
want het hotel staat ginds

in Saint Etienne.

//
Geeuwen.
Haalt niets uit.
Mensen schreeuwen
en klappen met blotere huid.

///
Door het groen van de heuvels
sist de veelkleurige slang.

////
We worden gewekt
door een onbetekenende
val achter in het peloton.
Figuranten even in de hoofdrol.

/////
Dit gedicht wil niet beginnen
en blaast
zichzelf op

in een massasprint.


Frank Pollet